تو را مـے شود خیلـے ساده دوست داشت ...


تو را مـے شود خیلـے ساده دوست داشت مثل  ِ عبور ِ آب  از بین انگشتانمــــ مثل ‌‌ِ  در دست باد گرفتار شدن ِ موـــهایمــــــ مثل  ِبرخورد  ِ سرد سرامیک با ـهرم تب کرده ے پاـهایمـ مثل ِ خیس شدن  ِ ـهمیشگـے چشمانمـ  مثل ِ بغضت کـــ ِ نمـے شکند مثل ِ اشک ـهایت کــ ِ نمـے ریزند  تو را مـے شود خیلـے ساده تر از این حرف ـها دوست داشت مثل ِ عشق ـهاے سیزده سالگـے کـ ِ مـے آیند و مـے روند، بدون ِ ـهیچ حرفـے، تنها گونه ـهایـے را مـے بینـے کــ ِ سرخ مـے شوند مثل ِ تماشاے غروب از ایوان ِ خاک گرفته ے خانه اے متروک و خورشیدے کــ ِ  ناز مـے کند و نگاهـے کــ ِ ناز مـے خرد مثل ِ مهربانـے دست ـهایت مثل ِ لبخند چشم ـهایت مثل ِ مرـهمی کــ ِ نیستـے  براے زخم ـهاے دلمــ مثل نبودنت زمانـے کــ ِ دستمــ پـے ات مـے گردد مثل ِ آن لحظه اے کــ ِ مـے پرسـے: دوستمـــ  دارے؟ و من مثل ِ لحظهـ ے سلامـ، بدون ِ فکر، بدون ِ تردید، بـے معطلـے، ساده و سریع جواب مـے دهمـ: آره!