با ديدن اين تصاوير كمي به خود مي‌آييم و براي چند لحظه‌اي تمام نداشته‌هايمان را فراموش مي‌كنيم.


ما هميشه به ديگران غبطه مي‌خوريم و تمام داشته‌هاي خود را ناديده مي‌گيريم، مگر اين‌كه گاهگاهي كسي را ببينيم كه از موهبتي محروم است آن موقع شايد كمي خدا را به خاطر داشته‌هايمان شكر كنيم.

ما فراموش مي‌كنيم كه نبايد به حال كسي غبطه بخوريم، از ياد مي‌بريم كه بايد از همان چيزي كه هستيم و داريم نهايت استفاده را بكنيم، شاد باشيم و خدا را شكر كنيم.

اين مقدمه‌اي بود براي تصاويري كه در زير آمده، تصاويري كه انسان را تكان مي‌دهد و باعث مي‌شود اگرچه براي چند لحظه اما به خود بياييم. با ديدن اين تصاوير افسرده مي‌شويم و احساس مي‌كنيم انسان‌هاي سالم چه دلايل محكمي براي شادي و خوشبختي دارند اما از آن بي‌خبرند!

احمد و فاطمه هر دو معلول هستند، احمد از هر دو دست و فاطمه از هر دو پا معلول است. احمد و فاطمه دو سالي است كه با هم ازدواج كرده‌اند و با تمام محدوديت‌ها يكديگر را پذيرفته‌اند. احمد پاي هرگز نداشته فاطمه را جبران مي‌كند و فاطمه دست هرگز نداشته احمد را.

اين دو چه زيبا معني زندگي را درك كرده‌اند و با هم شاد و خوشبخت‌اند.

اين دو سال‌هاست كه در كهريزك زندگي مي‌كنند و مسئولين آنجا از اين دو به عنوان الگو هميشه نام مي‌برند... حتي براي آنان يك ازدواج مفصل هم برگزار كردند.